Pierwsze kroki

Zanim wyruszymy w podRóż po zakRętach R-a, warto zrobić małą Rozgrzewkę. Jeśli przebrnęłaś/ąłeś szczęśliwie przez poprzedni rozdział, masz już zainstalowanego R-a na komputerze, zdecydowałeś/aś się już na (nie)używanie RStudio / RGui i jesteś gotów do pracy. Zatem - do dzieła :)

Uruchom R-a - RGui, RStudio czy po prostu wpisz R w terminalu. Powinien pojawić się zestaw podstawowych informacji o R-ze, a poniżej znak '>', oznaczający, że R czeka cierpliwie, aż wpiszemy mu po owym znaku jakieś polecenie. Nie dajmy mu długo czekać - ustawmy kursor po owym znaku (o ile nie był już tam ustawiony) i wzorem wielu pokoleń informatyków zaczynających przygodę z programowaniem przywitajmy się ze światem, wpisując polecenie:

print("Hello world")

a następnie naciśnijmy enter. R posłusznie zrobił, o co go poprosiliśmy: przeczytał najpierw słowo "print", znalazł wśród swoich funkcji, że ma taką funkcję, i że jej działanie polega na tym, że ma wydrukować na ekran to, co będzie napisane w nawiasach. O ile nie popełniliśmy literówki, to właśnie zaszło:

> print("Hello world")
[1] "Hello world"

...tylko z jakąś dodatkową jedynką na początku. Wyjaśnienie jedynki jest proste: w skrócie, R wszystko traktuje jako wektory:  jeśli jest to jeden napis albo jedna liczba, dla R-a jest to wektor jednoelementowy. Przy wyświetlaniu wektorów R numeruje kolejne elementy (nie wszystkie, tylko te, od których zaczyna się linia); tak więc owa jedynka w kwadratowych nawiasach informuje nas, że napis "Hello world" jest pierwszym (i tutaj jedynym) elementem wektora.

Jeśli chcemy jeszcze raz wywołać komendę, którą wywołaliśmy przed chwilą, albo chociaż komendę podobną (np. tym razem print("Hello world!"), albo chcemy poprawić literówkę) wystarczy nacisnąć strzałkę do góry - R wpisze od razu ostatnio używane polecenie, które możemy wykonać (naciskając enter) lub poprawić. Naciskając strzałkę do góry więcej razy możemy wrócić również do starszych poleceń, aż do pierwszego polecenia po uruchomieniu programu.

Jeżeli wpisując polecenie zorientowaliśmy się, że nie to chcieliśmy napisać, możemy nacisnąć ctrl+c - R po prostu przeskoczy nam do następnej linijki, zapominając, że coś zaczęliśmy mu wyżej pisać. Jest to również przydatne, gdy napiszemy jakieś polecenie, naciśniemy enter (a więc R zacznie je już wykonywać), po czym odmyślimy się - uznamy na przykład, że jednak to polecenie jest błędne, albo że za długo trwają obliczenia - możemy przerwać R-owi pracę właśnie naciskając ctr+c. Jak na razie jednak większość poleceń, które będziemy wpisywać będzie na tyle prosta, i R będzie sobie z nimi radził na tyle szybko, że potrzeba by niezłego refleksu żeby zdążyć mu przerwać.

Czasem zdarza się, że chcemy w naszych poleceniach napisać jakiś komentarz dla siebie, albo dla dowolnej osoby, która będzie później je czytać. Możemy to zrobić dzięki znakowi "#": R wykonuje całe polecenie od znaku ">" aż do końca linii, chyba, że napotka po drodze #: od # wszystko ignoruje. Za pomocą takich właśnie komentarzy będę czasem opisywać co się dzieje w przykładowych poleceniach, które będę tu pokazywać, np. w ten sposób:

 

> print("No witam") # to jest komentarz
[1] "No witam"
> print("Jak sie masz?")     # jak widac moze byc po calej serii spacji
[1] "Jak sie masz?"
> # wlasciwie cala linijka moze byc tylko komentarzem
> # wtedy po prostu R nic nie zrobi

W R-ze jest wbudowana całkiem obszerna pomoc, z której możemy skorzystać, wpisując help() i naciskając enter (R informuje zresztą o tym zaraz po uruchomieniu). Jeśli korzystasz z RStudio, help uruchomił Ci się w okienku w prawym dolnym rogu; jeśli nie, uruchomił się tam, gdzie wpisywaliśmy przed chwilą komendy. Żeby z niego wyjść, naciśnij q. Help() sam w sobie jest mało helpful, bardziej przydatne są helpy dotyczące konkretnych funkcji:

> help(print)

Można też wpisać krócej:

 

> ?print

Ilekroć będziesz chciał użyć jakiejś funkcji, ale zapomnisz, jak się to dokładnie robiło, polecam skorzystanie właśnie w ten sposób z helpa.

R nie zawsze zaczyna linię od znaku ">"; jeśli zaczniemy pisać jakieś polecenie, i R dobrze wie, że nie jest ono jeszcze skończone (bo np. nie zamknęliśmy jakiegoś nawiasu, albo cudzysłowu) a my mimo to naciśniemy enter, R kolejną linię zacznie od plusa, na znak, że czeka na coś więcej:

> print("elo"
+ )
[1] "elo"

I to chyba tyle, jeśli chodzi o RRozgrzewkę, pora przejść do rzeczy!
...a co najmniej do następnego rozdziału.